ผมไม่ใช่คนที่เชื่อเรื่องผีหรือสิ่งลึกลับเลยตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ แต่มีเรื่องหนึ่งที่ผมยังจำได้ดี ถึงแม้มันจะผ่านมานานแล้ว แต่ทุกครั้งที่นึกถึง มันก็ทำให้ขนลุกได้เหมือนเดิม…เรื่องเริ่มจากการที่ครอบครัวของเราย้ายไปอยู่ที่พักพนักงานของบริษัทในเขตชานเมืองที่ไม่ห่างจากตัวเมืองมากนัก เป็นแฟลตเล็กๆ ที่พักฟรีสำหรับพนักงาน ข้างๆ มีสนามปูนเล็กๆ ที่พอจะปิกนิกกันได้ แต่มันค่อนข้างแคบและมืด เพราะด้านหน้าแฟลตเป็นคลังเก็บสินค้าขนาดใหญ่ที่ทำให้แสงแดดไม่สามารถเข้าไปถึงได้ ตัวอาคารมีลักษณะพึ่งสร้างเสร็จและอึมครึมจนรู้สึกว่าไม่ค่อยสบายใจนัก วันหนึ่งพ่อกับแม่ผมได้เอาของเล่นชิ้นหนึ่งไปวางข้างสนามปูน เป็นของเล่นที่เถ้าแก่เจ้าของแฟลตให้มาแบบฟรีๆ เป็นม้าไม้ตัวเล็กๆ ขนาดเท่าหัวเข่าผู้ใหญ่ ที่ดูเก่าและคลาสสิกมาก ผมรู้สึกตื่นเต้นและชอบมันทันที เพราะมันทำให้ผมสามารถขึ้นไปขี่ได้ง่ายๆ และเสียงไม้ที่กระทบกันในทุกๆ ครั้งที่โยกมันไปมา ก็ทำให้ผมรู้สึกสนุกจนลืมเวลาผมเริ่มเล่นกับม้าไม้นี้ทุกวันจนแทบไม่อยากไปไหนเลย มันกลายเป็นของเล่นโปรดของผม แต่หลังจากที่เล่นม้าไม้นี้ไปสักพัก ความแปลกประหลาดเริ่มเกิดขึ้น ผมเริ่มฝันซ้ำๆ ว่ากำลังนั่งขี่ม้าไม้ในช่วงกลางคืน และบางครั้งก็รู้สึกแปลกๆ ราวกับมีบางสิ่งที่ไม่สามารถเข้าใจได้เกิดขึ้นรอบๆ ตัวผมพ่อแม่เล่าให้ฟังว่ามันเริ่มแปลกไปเมื่อช่วงเวลาในตอนกลางคืน พวกเขาบอกว่าเวลาประมาณตี 1 ถึงตี 2 ผมมักจะละเมอและตื่นขึ้นมาเดินไปเดินมารอบห้องโดยไม่รู้ตัว บางครั้งก็ยืนอยู่เฉยๆ โดยที่ไม่ได้ขยับตัวเหมือนคนหลับตา แต่เหมือนร่างกายทำไปเอง พ่อแม่คิดว่าแค่เป็นการละเมอ แต่หลังจากที่มันเกิดขึ้นทุกคืนจนเริ่มเป็นเรื่องปกติ พวกเขาก็เริ่มกังวลว่ามันอาจจะไม่ใช่แค่การละเมอธรรมดาสิ่งที่ทำให้พ่อแม่ยิ่งสงสัยมากขึ้นคือคำพูดของเพื่อนบ้านที่บอกว่าเห็นผมคุยกับม้าไม้ตัวนั้นคนเดียว บางครั้ง พวกเขาได้ยินเสียงเหมือนผมกำลังพูดกับมัน หรือเสียงหัวเราะเบาๆ พ่อแม่ผมเริ่มรู้สึกกลัวและเริ่มสังเกตเห็นว่าผมไม่สามารถนอนหลับได้อย่างสงบเหมือนเดิมสิ่งที่ผมรู้แน่ๆ คือม้าไม้ตัวนั้นมันไม่เหมือนของเล่นธรรมดาๆ ที่เราคิด มันเหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น บางอย่างที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ แต่รู้สึกได้จากสิ่งที่เกิดขึ้นในที่สุด พ่อแม่ตัดสินใจทิ้งม้าไม้ตัวนั้น พวกเขาเอามันไปทิ้งข้างนอกและไม่ให้ผมเห็น หลังจากนั้น ทุกอย่างก็เริ่มสงบลง ผมหยุดละเมอและไม่ตื่นกลางดึกไปเดินรอบๆ ห้องอีก ทุกคืนผมนอนหลับได้อย่างสบายใจอีกครั้งถึงแม้จะผ่านมาแล้วหลายปี แต่เรื่องราวนี้ยังคงอยู่ในความทรงจำของผมทุกครั้งที่นึกถึง ผมไม่สามารถลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นได้ ม้าไม้ตัวนั้นยังคงเป็นสิ่งที่ผมไม่อาจอธิบายได้จนถึงปัจจุบัน

(เป็นแค่ภาพตัวอย่างประกอบลักษณะของเล่นนะครับ...)
Image