ปอบกับความเชื่อและตำนานผีไทยที่ไม่เหมือนใคร

ปอบ เป็นผีในความเชื่อพื้นบ้านของไทย โดยเฉพาะภาคอีสาน ที่เชื่อกันว่าเป็นผีที่ไม่อิ่ม และมักจะกินของดิบ ๆ สด ๆ ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งตาย ซึ่งส่วนใหญ่ผู้ที่กลายเป็นปอบจะเป็นผู้ที่เคยเล่นคาถาอาคมหรือคุณไสยผิดพลาด โดยที่การเข้าทำผิดข้อห้ามจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเป็นปอบ

ลักษณะของปอบ

ปอบไม่ได้มีร่างกายเหมือนผีทั่วไป เช่น กระสือ หรือ กองกอย แต่เป็น จิตวิญญาณ ที่สิงสู่ร่างของผู้คน และทำการกระทำไม่ดีต่าง ๆ หรือ ที่เรีกยว่า "คุณไสยดำ" ซึ่งเชื่อว่าเมื่อปอบเข้าสิงใคร จะทำให้คนๆ นั้นกลายเป็นผู้ร้ายที่กินอาหารดิบ ๆ ไม่อิ่ม หรือที่เรียกว่า "ใหลตาย" คือการตายเหมือนนอนหลับ ไม่มีบาดแผล

ประเภทของปอบ

1. ปอบธรรมดา: ปอบที่สิงร่างมนุษย์ หากเจ้าของร่างตาย ปอบจะตายตามไปด้วย
2. ปอบเชื้อ: หากพ่อแม่เป็นปอบ ลูกหลานจะสืบทอดเป็นปอบต่อไป
3. ปอบแลกหน้า: ปอบที่โยนความผิดให้ผู้อื่น โดยไม่บอกความจริง

วิธีการปราบผีปอบ

ในภาคอีสานจะมีพิธีจับผีปอบ ซึ่งใช้หมอผีในการไล่จับปอบด้วยอุปกรณ์ "โมงข้อง" เพื่อกักขังวิญญาณของปอบ ไม่ให้สร้างความเสียหายแก่ชุมชน

ปอบในมุมมองสังคมและมานุษยวิทยา

เชื่อกันว่า ปอบ เป็นกลไกที่ชุมชนใช้ในการควบคุมพฤติกรรมผู้คน โดยการกล่าวหาผู้ที่มีพฤติกรรมแปลกหรือไม่เหมือนคนทั่วไปว่าคือปอบ นอกจากนี้ในบางกรณี บุคคลที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นปอบอาจจะถูกขับไล่ออกจากชุมชนนั้นๆ

ปอบหมาดำ

อีกหนึ่งตำนานที่เกี่ยวข้องกับปอบ คือ ปอบหมาดำ ซึ่งเป็นหมาตัวใหญ่ขนสีดำ ดวงตาแดง ที่เชื่อว่าเป็นสัตว์ที่ปอบเลี้ยงไว้เพื่อหาอาหารในเวลากลางคืน โดยหากหมาดำกินอิ่ม เจ้าของก็จะอิ่มไปด้วย หากหมาดำเจ็บ เจ้าของก็จะเจ็บตามไปด้วย

การบันทึกเกี่ยวกับปอบ

การบันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับปอบครั้งแรกเกิดขึ้นใน หนังสือวชิรญาณ ที่บันทึกเรื่องราวของ ปอบตาพวง เมื่อปี พ.ศ. 2435 ที่จังหวัดอุตรดิตถ์

ปอบในวัฒนธรรมร่วมสมัย

ปอบเป็นหนึ่งในผีที่ได้รับความนิยมในสื่อไทย และได้ปรากฏในภาพยนตร์ชื่อดัง เช่น บ้านผีปอบ หรือในภาพยนตร์"ธี่หยด 1-2" หรือ หนังเรื่อง "ร่างทรง"

ปอบเป็นสัญลักษณ์ของความเชื่อพื้นบ้านไทยที่ยังคงอยู่ในวัฒนธรรมและการเล่าขานของคนไทยถึงปัจจุบัน

อ้างอิงจาก วิกิพิเดีย [www.wikipedia.org/wiki/ปอบ]